[Nummer 22]
De laatste dagen van Mozart.
De laatste dagen van Mozart zijn even beroemd als de onsterfelijke meester zelf. De meesten onzer lezers weten, dat deze de geschiedenis bevatten van het beroemde requiem, de zwanenzwang van den duitschen toondichter, bij welker afwerking hij gevoelde, dat hij de treurtonen schreef, die bij zijn lijk zouden gezongen worden.
Deze gedachten hebben den grond gelegd voor de legende, welke van dat requiem algemeen verspreid is, als zou de bestelling er van eene waarschuwing des Hemels geweest zijn, dat het einde van Mozart naderde. Zeker is het echter dat Mozart, sedert hij de eerste noot van het requiem op het papier schreef, dagelijks meermalen over zijn naderend einde sprak en zijne kunstvrienden uitnoodigde iets met hem te repeteeren, waarbij hij zelf de alt-partij zong. Den dag voor zijn dood had nog zulk eene repetitie plaats gehad, doch bij het Lacrimosa gekomen, beletten de overvloedige tranen, welke de meester stortte, den voortgang.
DE LAATSTE DAGEN VAN MOZART, NAAR EENE SCHILDERIJ VAN KAULBACH.
De meer dan beroemde Kaulbach heeft zulk een repetitie op het doek gebracht. De stervende meester zit aan het venster, door welks gesloten gordijnen een straal der winterzon heenbreekt. Rechts neven hem knielt zijne echtgenoote, terwijl links zijne zwagerin Sophie Haibe staat te weenen. Mozart zelf luistert naar de accoorden van het requiem, dat door zijne vrienden gezongen wordt. Op den voorgrond naast de wieg van het kind zijns broeders staat zijn oudste zoon; achter Mozart de bedroefde geneesheer.
Auteursrechtvrij