Moedervreugd.
Het onderwerp onzer tweede gravure is reeds door verschillende kunstenaars behandeld, doch hoe verscheiden ook voorgesteld, altijd heeft het iets aantrekkelijks. Het geluk eener jonge moeder, die haar kind liefkoost en het spelende allerlei lieve benamingen geeft, is dan ook zoo rijk, dat de wereld nog duizenden jaren kan bestaan, zonder dat de voorstelling uitgeput raakt. Die, welke wij onzen lezers aanbieden, mag met recht een juweeltje heeten. Niet elke kunstenaar kan het ideale van het moedergeluk zoo juist treffen als wij het hier weêrgegeven zien, terwijl het voorwerp van al die liefde, de kleine krullebol, zijne moeder toelacht en met het handje wijst, als begreep het de blikken van teederheid, waarmeê het aanschouwd wordt. De stoffeering, waarvan de hoofdfiguren het middelpunt uitmaken, mag rijk zijn en iets tot het bekoorlijke van het geheel bijbrengen, wij gelooven dat het tafreel niet minder zou voldoen, al ware de omgeving weggelaten.