Aan tafel.
Naar eene schilderij van Grundmann
Op de tentoonstelling te Antwerpen.
De duitsche schilderschool is op de antwerpsche tentoonstelling goed vertegenwoordigd en zeor rijk aan genrestukken, waaronder de huiselijke tafereeltjes geene kleine plaats innemen. Het is waar, de landschapschilders overtreffen in aantal hunne kunstbroeders in het genre; doch de kritiek over laatstgenoemde is gunstiger.
Men behoeft dan ook de gravure, eene copie van Grundmanns ‘Aan Tafel,’ slechts te zien, om die denkwijze geheel en al te deelen. Eene landelijke noorweegsche familie, bestaande uit een oud paar en zijne ver - weduwde dochter met hare twee kinderen, heeft zich aan tafel gezet, om het middagmaal te gebruiken. De kleine jongen leest het gebed voor uit het gebedenboek, en met gevouwen handen en heêrgeslagen oogen luistert het gezin naar de verheven woorden.
Zelden zagen wij eene heilige aandacht zoo meesterlijk weêrgegeven. Op aller gelaat is het te lezen dat de toehoorders zich met God bezighouden, en zelfs het kleine meisje heeft geen oogen voor de op tafel dampende schotel met aardappelen. Ook de groepeering der personen en de waarlijk schilderachtige achtergrond, die ons zoo duidelijk doet zien dat wij hier op het land zijn, dragen niet weinig tot het aantrekkelijke van het geheel bij, en het wordt dan ook door alle bevoegde beoordeelaars der antwerpsche tentoonstelling onder de beste schilderijen van dien aard gerekend.
Auteursrechtvrij