De Belgische Illustratie. Jaargang 8

[p. 9]

[Nummer 2]

FEESTEN IN MAROKKO. (Naar een teekening van V. Eeckhout.)

Feesten in Marokko.

Als tegenhanger van den sherif of santon, voorkomende in den voorgaanden jaargang, geven wij in onze tweede gravure het portret van den santon, die door het volk als een halve godheid vereerd wordt, omdat hij, in tegenstelling met zijnen ambtgenoot, zich geheel aan de oude gebruiken en zeden houdt en bij alle godsdienstige feesten de eerste plaats inneemt. Het eerste en grootste van die feesten is de besnijdenis of de muzelmansche doop.

De besnijdenis, in het arabisch nithara genoemd, is voor de Mahomedanen niet verplichtend; door geen enkel voorschrift van hunne godsdienst, worden zij er toe genoodzaakt, zooals men in Europa over het algemeen denkt; doch het is eene godsdienstige gewoonte, die

[p. 10]

door verloop van tijd kracht van wet heeft verkregen.

De feesten, waarvan die godsdienstige plechtigheid vergezeld gaat, duren vele dagen. Gewoonlijk hebben zij plaats op de kust of op de soko of groote markt der stad. Het kind wordt er, naarmate zijne ouders rijk of arm zijn, plechtstatig heengebracht. Zijn de ouders rijk, dan moet het te paard zitten, is het echter nog te jong om er zich alleen op te houden, dan stijgt een der familieleden meê op, die het in zijn armen houdt. Zijn de ouders echter arm, dan worden de kinderen zonder veel omhaal, naar de moskee of naar het graf van den patroon der stad gebracht, waar de plechtigheid plaats heeft.

Voor die gelegenheid worden de kleine jongens opgesierd met bloemkronen op het hoofd. Een man, insgelijks prachtig uitgedost, leidt het paard bij den teugel en verjaagt met een zijden doek de vliegen die er zijn of niet zijn. Een rood, geel of blauw vaandel gaat den optocht vooraf en een muziek, dat meer geweld maakt dan liefelijk voor het gehoor is, vergezelt hem. Somtijds treft men er ook schutters bij, die hunne roeren in de lucht afvuren en daarbij zich krommen en buigen als apen en schreeuwen als waren zij wilde dieren.

Na de plechtigheid, die door den santon verricht wordt, brengt men den kleinen jongen zoo spoedig mogelijk naar huis, en het feest wordt met een maaltijd gesloten, waaronder het niet zelden gebeurt dat men verneemt, dat de kleine patiënt, vooral als hij reeds zekeren leeftijd bereikt heeft, aan de gevolgen der pijnlijke plechtigheden overleden is.