De Belgische Illustratie. Jaargang 3

[p. 256]

Allerlei.

Het grijsworden en groeien der haren.

Het is niet altijd op een ver gevorderden leeftijd, dat men grijze haren aantreft, men treft ze niet zelden bij personen van achttien tot twintig jaren en de Albinos hebben van natuur wit haar. Soms verschijnt het vergrijzen of wit worden der haren plotseling. De haren van den beroemden Thomas Morus en van Diego Osarius, een Spanjaard, werden wit in een enkelen nacht, na het ontvangen der tijding van hunne ter dood veroordeeling. Men zegt dat hetzelfde plaats had bij Marie-Antoinette. Tijdens het schrikbewind van 1793 had een jeugdig priester, wiens haren zwart waren, zich verborgen in een onderaardsche schuilplaats. Toen hij er na verloop van acht dagen weder uit te voorschijn kwam waren zijne haren sneeuwwit. Hetzelfde heeft men meer dan eens ontwaard bij schipbreukelingen, nadat zij uit het gevaar gered waren.

Soms, wat nog meer te verwonderen is, zijn witte haren wederom zwart geworden, zonder dat men er kunstmiddelen toe had gebruikt. Suzanna Edmond, eene engelsche, zag, toen zij 95 jaren oud was, hare haren, welke heel wit waren, op nieuw zwart worden en blijven tot aan haren dood toe op 125jarigen leeftijd.

Doctor Slave had hetzelfde voorrecht op een leeftijd van 80 jaren; zijne haren hernamen eene donker bruine kleur en bleven die kleur behouden tot zijn 100^e jaar, wanneer hij stierf. Een grijsaard te Weenen van 105 jaren zag tot zijne niet geringe verwondering zijne spierwitte haren op nieuw zwart worden. Nog kan men aanhalen een Schot, te Mons overleden, wiens haar, door den ouderdom vergrijsd, eenige jaren voor zijn dood weder blond werd, zooals in zijne jonge jaren.

Een feit niet minder merkwaardig en door verscheiden schrijvers bevestigd, is dit, dat de haren na den dood blijven groeien. Germain spreekt van een lijk, wiens haren en baard men verscheiden keeren knipte.

Tot geruststelling van velen die grijze haren hebben dient gemeld, dat uit talrijke waarnemingen is gebleken, dat de sterfte onder de personen met grijze haren in behoorlijke evenredigheid gelijken tred houdt met de sterfte van hen die zwarte haren dragen.

Menschelijke grillen.

Hendrik III kon nooit alleen zijn in eene kamer, waar zich een kat bevond. De hertog d'Epernon viel in onmacht als hij een jongen haas zag. De maarschalk d'Albret werd ongesteld als hij aan een maaltijd was gezeten waar een speenvarken of een kalfskop werd voorgediend. Ladislas, koning van Polen, ontstelde en nam de vlucht op het gezicht van een appel. Erasmus kreeg de koorts als hij een visch zag. Scaliger begon over gansch zijn lichaam te beven, bij het zien van kers. Ticho-Brahé voelde zijne beenen trillen, als hij een haas of een vos ontmoette. De kanselier Bacon viel in onmacht zoo dikwijls er maansverduistering was. Bayle kreeg stuiptrekkingen als hij het gedruisch hoorde van water, dat uit een kraan liep. Lamothele-Vayer kon de klank van geen enkel instrument verdragen maar smaakte een innig genoegen in het hooren rommelen van den donder. Een vermaard advocaat van onzen tijd verkiest het geluid der trom boven de heerlijkste muziekale accoorden. Sainte-Foix verhaalt, dat een Engelschman de hoogste smarten leed als hij het 53^e hoofdstuk las van den profeet Isaïas. Een Spanjaard viel in zwijm zoo dikwijls hij het latijnsche woord lana (wol) hoorde uitspreken, ofschoon het kleed dat hij droeg van wol was De opper-kanselier Cambacérès kon geen spin zien. Napoleon I eindelijk, die zijn leven in gevaar stelde in tal van veldslagen, toonde zich allergevoeligst voor de geringste pijn; een schram of het pikken eener speld maakte hem hoogst opgewonden en hij gevoelde een onoverwinnelijken walg tegen alle geneesmiddelen.

Zeer juist begrepen.

Majoor Hook, een Engelschman, ontving van een bloedverwant zijner vrouw bij wijze van legaat een aanzienlijk inkomen voor zoolang zijne vrouw op aarde zou wezen. Om nu hiervan in het genot te blijven deed de majoor het lichaam zijner vrouw, nadat deze overleden was, behoorlijk gebalsemd, in eene kristallen kist plaatsen, waarvan de bodem bedekt was met eene dunne laag aarde; deze kist liet hij in eene zijner kamers gedurende dertig jaren staan. Of dit de meening was van den erflater dient voorzeker in het midden te worden gelaten.