De Belgische Illustratie. Jaargang 2

De Harpenaar.

Toen ik kind was, werd in 't donker

Mij het vaak om 't harte bang;

'k Nam mijn harp - en vrees en spoken

Vloden voor mijn kinderzang.

'k Heb als jongling roos en lelie

Met de zoete harp begroet,

Stem en snaren trilden moedig

Op de maat van 't bruisend bloed.

Lokkende sirenen zongen,

Dreigend bulderde de orkaan;

Door het tooverlied der harpe

Ben ik rots en klip ontgaan.

Uit de snaren, als uit heemlen,

Sprak der englen melodij

Moed des levens mij in 't harte....

En die moed, hij bleef mij bij.

Jeugd en levens-gloed verdwenen

En de kracht ontvlood mijn arm;

Maar 't geloof aan Hooger Leven

Houdt nog steeds mijn boezem warm.

‘Hooger Leven!’ zong de grijsaard.

Heil den jongling die het hoort

En de macht weet te beseffen

Van des zangers tooverwoord!