Belgische Muzen-Almanak. Jaargang 5

[p. 144]

Op een jong Knaapje.

Gij, wien de blos der onschuld dekt,
Lieftallig kind, dat, onbevlekt

Van hart,

De smart

Niet kent van de aard',

Uw leeftijd is benijdens waard.

Geen kommer wekt, mijn dierbre knaap,
U 's morgens vroeg, noch stoort uw' slaap.

Neen! blij,

En vrij

Van zorg en leed

Zijt ge altijd voor de vreugd' gereed.

[p. 145]

 

Ge ontfronst het hoofd door uwen lach,

 

Desgenen, die zulks niet vermag;

 

Uw jeugd

 

Verheugt;

 

Uw vrolyk oog

 

Verkwikt hem, die voor 't Noodlot boog.

 

 

 

Speel, kind, zoo lang u 't God vergunt,

 

Speel schuldloos voort zoo lang ge kunt:

 

Want weet:

 

Het leed

 

Verrast eens wis

 

De vreugd', die u thans eigen is.

 

 

 

En éénmaal, zoo die tijd genaakt,

 

Waarin men ligt zich-zelv' verzaakt,

 

Dan groei,

 

En bloei

 

En word een man,

 

Op wien men zich verlaten kan.

 

 

[p. 146]

 

Wees daarom leerzaam in uw jeugd,

 

Paar aan een vaste ziel de Deugd.

 

Zoo tart'

 

Uw hart

 

Den tegenspoed,

 

Dien ge op uw' verdren weg ontmoet.

 

 

 

Maak u reeds vroeg gemeen met God;

 

Zoowel in rampspoed, als genot

 

Blijv' Hij

 

U bij.

 

Word zóó, naar 'k wensch,

 

Een (zoo 't bestaat) gelukkig mensch.

 

 

 

L.E. KROON.

amsterdam.