Belgische Muzen-Almanak. Jaargang 5

[p. 127]

Aan eenen Vriend.

...... ἣδομαι Φίλοις ἀγαθοις.
Memor. Lib. I. Gap. VI - 14.

Mijn Vriend! noch lacht de Zomer,

Des levens ons zoo blij!

Nog vlieden de uúrtjes zachtjes

En zalig ons voorbij.

Nog bloeit de lieve Lente,

Die aller zinnen streelt,

En kweekt ons menig roosje,

Dat weinig doornen teelt.

Nog gloeit de morgenkimme

Van goud en purperrood,

En doet ons dankend juichen:

‘ô God! wat zijt gij groot.’

[p. 128]

 

Nog vullen purpren druiven

 

Den beker tot den rand,

 

Die helder steeds blijft klinken,

 

Voor Vorst en Vaderland.

 

 

 

Nog lonkt en lacht ons de avond,

 

Die reine wellust biedt,

 

Als Cats en Poot en Tollens

 

Ons streelen door hun Lied.

 

 

 

Soms zet de lieve Muze

 

Ons hart dan óók in gloed,

 

Het bloempje aan Deugd geheiligd

 

Bloeit... ook aan Pindus' voet.

 

 

 

Mijn Vriend! die uurtjes snellen,

 

En wij, wij snellen meê,

 

Door 's levens wondre vloeden,

 

Naar een' ons vreemde reê.

 

 

 

Mijn Vriend! noch slechts een poosje

 

Dan dekt ons 's aardrijks schoot,

 

En nooit streelt ons dan weder

 

Het lieflijk morgenrood!

 

 

[p. 129]

 

Daarom, mijn Vriend! genoten

 

Wat heden 't Lot ons schenkt,

 

Ligt dat reeds Lachesis dra

 

In Carons bootje ons wenkt;

 

 

 

Daarom geen uur verloren,

 

Waarin 't genot ons boeit,

 

En blij geplukt het roosje,

 

Dat eens, en eens slechts, bloeit.

 

 

 

Daarom meer vastgestrengeld

 

Den band, die ons omsluit,

 

Opdat de schaar der Parken

 

Daarop worde afgestuit.

 

 

 

Laat ons zoo zaam genieten

 

Der heilge Vriendschap trouw,

 

Maar nooit de spreuk vergeten:

 

‘Wacht u voor naberouw!’

 

 

 

J.F. VAN GOETHEM.