Belgische Muzen-Almanak. Jaargang 4

[p. 202]

Nonnenwert.
Een tafereel op de Drakenrots, achter Bonn in Pruissen.

NB. Het is bekend, dat Nonnenwert, een aloud Nonnenklooster in den Rijn, nu in een logement voor vreemden is veranderd. Uit de cellen der Nonnen zijn logeerkamers, en uit de eet- een danszaal geworden.

Ik groet, ô grijze Rijn!

Uw bergen, vol van wijn,

En puin van oude sloten;

Een puin, waarop de Tijd

Het hoofd schijnt stuk te stooten,

En zijne hoornen slijt!

[p. 203]

 

Gezeten op dees rots,

 

Hoor ik uw stroomgeklots,

 

En zie uw groene baren

 

't Aloude Nonnenhuis

 

Omwoelen en omwaren,

 

Met liefelijk geruisch.

 

 

 

De vriendelijke glans

 

Van kerk- en torentrans,

 

Die blinken in de stralen

 

Van 't zinkend avondlicht,

 

Kan bij den glans niet halen

 

Van haar verklaard gezigt.

 

 

 

Een volle korenaar

 

Pronkt Nonnenwert in 't haar,

 

Dat, krachtig als uw eigen,

 

Nog altoos bloeit en tiert;

 

Haar schedel wil niet neigen,

 

Hoewel hij ouder wierd.

 

 

[p. 204]

 

Zes eeuwen reeds, en meer,

 

Houdt deze Bruid haar' heer,

 

U, oude Rijn, in de anmen;

 

Eerst pogende aan uw borst

 

Der droeve zich te erbarmen,

 

Die naar den hemel dorstt'.

 

 

 

Toen hoordet ge, eeuwen lang,

 

Het bevend Koorgezang

 

Uit zoete kelen galmen;

 

Toen gaf een Heiligdom

 

De Godgewijde psalmen

 

Aan zijn gewelf weêrom.

 

 

 

Maar, sinds een later stond

 

Den klaauw sloeg aan 't verbond

 

Dier heilige Ingewijden,

 

Verging het Nonnenlied;

 

De laauwe geest der tijden

 

Droeg 's Hoogsten lofzang niet.

 

 

[p. 205]

 

Nu tuurt een verre vremd,

 

Tot lust en lief gestemd,

 

Op 't huppelen en dansen

 

Der gasten, die hier veel

 

In bonte reijen glansen,

 

En schittren in juweel.

 

 

 

Nu brast het Noord en Zuid

 

In de armen van een Bruid,

 

Die vroeger niets dan heilig

 

En u te kussen had.

 

Waar woont het hooge veilig

 

Met zijn' gewijden schat?

 

 

 

Doch even kuisch en schoon

 

Draagt Nonnenwert haar kroon,

 

Gelijk in oude dagen;

 

Stil juichende, in den rouw,

 

Dat ze u, haar welbehagen,

 

Niet mist en uwe trouw.

 

 

[p. 206]

 

Spreî, spreî, ô grijze vloed,

 

Uw' arm om haren voet;

 

Bewaar en hoed ze verder,

 

En schut ze in uwen schoot.

 

Bij 't missen van den herder

 

Vindt soms het lam den dood.

amsterdam.

G. GRAVÉ, Jz.