Belgische Muzen-Almanak. Jaargang 3



[pagina 195]
De Zwaarmoedige. (Naar het Hoogduitsch.) Als mijn leven vol bloemen hing; Als ik, toen vleuglen mij droegen, Lagchend en zorgloos daarhenen ging, Hoe zwol mij de borst toen van hoop en genoegen! Ach, weg is weg, en dood is dood! U, verzwondene, schoone dagen, Wekt geen morgenrood. - Weg is weg, en dood is dood! Als mijn smachtende vriendschapsdorst Eindlijk, in zalige stonden, Lessching vond aan een getrouwe borst, Hoe heelden dan al mijne bloedende wonden!
[pagina 196]
Ach, weg is weg, en dood is dood! Wat de vloed des tijds eens scheidde, Dat hereent geen morgenrood. - Weg is weg, en dood is dood! Als het hart mij van liefde sloeg; Als zij me op Engelenvlerken Boven de nevels der aarde droeg, Wat kon dan 't genot mijner ziele beperken? Ach, weg is weg, en dood is dood! Op uw graf, gestorven' liefde, Glanst geen morgenrood. - Weg is weg, en dood is dood! Troostloos sta ik, vol bittre smart: Wat kan het stof mij nog geven? Breek, o mijn arm, mijn vereenzaamd hart! Voor u is geen heil meer in 't prangende leven. Ach, weg is weg, en dood is dood! Gloor dra over mijnen heuvel, Vriendlijk morgenrood! - Weg is weg, en dood is dood! nijmegen. C. TEN HOET, Jz.