Belgische Muzen-Almanak. Jaargang 2

[p. 216]

De Herder.

Een rieten stulp, een koppel vee,

Ziedaar mijn sober deel;

Maar met mijn herderinne meê

Is 't mij een lusttooneel;

En daarom sta ik hoed en staf
Voor koningskroon noch schepter af.

Wat geeft mij rang en kleederpracht,

Of aanzien, roem en eer,

Als slechts mijn herderin mij acht,

Wat wensch - wat wil ik meer;

En dringt de winter in mijn cel,
Ik wikkel mij in 't schapenvel.

[p. *15]

[p. 217]

 

Ik leef vergeten, maar te vreê,

 

Van zorg noch leed bewust;

 

Een stroobed is mijn legersteê,

 

En toch slaap ik gerust;

 

Ik weet van staat noch rijksbewind,

 

Noch denk mij suf, of schrijf mij blind.

 

 

 

Wat baat mij opgesmukte praal

 

Of rijk versierde disch;

 

Een kusje kruidt mij 't sober maal;

 

Gezond ben 'k als een visch;

 

Een koele dronk, een bete brood

 

Voorziet in mijnen levensnood.

 

 

 

Wat raakt mij 't rust'loos stadsgewoel

 

En 't dav'rend krijgsgeschal;

 

Ik adem ruim en frisch en zoel

 

In 't vrij en bloem'rijk dal,

 

Mijn liefjes zang en 't vog'lenkoor

 

Streelt reeds bij 't morgenrood mijn oor.

 

 

[p. 218]

 

Wat schonk mij 't trotsch verheven dak,

 

Door zuilen onderschraagd;

 

Mijn' schedel dekt een groene tak,

 

Die bloeit en vruchten draagt;

 

De bliksem steekt paleizen aan,

 

Maar laat de hutten veilig staan.

 

 

 

Wat deert mij 't oog verblindend goud,

 

Met slaafsche vlijt vergaârd,

 

En, schoon geen roover schildwacht houdt,

 

Schier slapeloos bewaard:

 

Ik grendel nooit mijn hutje digt,

 

En ben nog nimmer opgeligt.

 

 

 

De wangunst heeft mij nooit benijd,

 

De laster nooit belaagd;

 

Te scherp van tand is slechts de tijd,

 

Die aan mijn leven knaagt;

 

Maar naakt mij ook in 't eind de dood,

 

Ik heb geen vrees en ken geen' nood!

 

 

[p. 219]

 

O! sluimer ik dan zachtjes in,

 

(Is staag mijn zielebeê)

 

In de armen van mijn herderin

 

En bij mijn grazend vee;

 

En dekk' me een zoô van d'eigen grond,

 

Waar eens mijn schomm'lend wiegje stond!

 

 

 

Een rieten stulp, een koppel vee,

 

Ziedaar mijn sober deel;

 

Maar met mijn herderinne meê

 

Is 't mij een lusttooneel;

 

En daarom sta ik hoed noch staf

 

Voor koningskroon noch schepter af!

A.J. TEN HAGEN, Jz.

Gorincuem.