Belgische Muzen-Almanak. Jaargang 1

[p. 19]

Het Kegelspel.

Een dichter ging een lied beginnen,

En riep, uit nood, met luider stem,

Den bijstand in der zanggodinnen,

Maar 't negental bleef doof voor hem. -

Daar hij, in weerwil van zijn smeeken,

Geen gloed kreeg in zijn poëzij,

Zwoer hij, voorbeeldig zich te wreken,

Door nooit gehoorde spotternij. -

't Ontworpen feit wordt straks voltrokken:

Hij hangt zijn speeltuig aan den wand,

En grijpt een handvol houten blokken,

Gestapeld voor den winterbrand;

Hij maakt er leden aan en koppen,

Hij schaaft de lijven glad en rond,

Hij hakt en beitelt negen poppen,

En plaatst ze voor zich op den grond; -

[p. 20]

 

Hij grift den naam der zanggodinnen

 

Op 't ruw bewerkte negental,

 

En gaat nu peinzen en verzinnen,

 

Hoe hij haar best bespotten zal. -

 

Hij geeft de zangnimf ezelsooren,

 

Terpsichoré een paardenbeen,

 

Plaatst Clio's hoofdje 't achterst voren,

 

Gebogcheld maakt hij Melpomeen;

 

Hij slaat Euterpe's neus aan stukken,

 

De pleitmaagd krijgt een zotskap op;

 

De starbespiedster hinkt op krukken;

 

Thalia duikelt op haar kop.

 

Nu bleef hem Callioop nog over,

 

Haar toefde wel de zwaarste straf,

 

Daar hij, in steê van Pindus loover,

 

Haar breedgebogen horens gaf. -

 

En nu, gramstorig opgestegen,

 

Koelt hij zijn wrok en euvelmoed;

 

Hij schopt en trapt haar alle negen,

 

En plaatst haar dan weer op den voet.

 

Nu schaaft hij blokken af tot ballen,

 

En gooit er meê haar reijen in,

[p. 21]

 

En doet de negen zusters vallen,

 

En spot met ied're zanggodin. -

 

Daar komt zijn buurman binnen treden,

 

Die bij dit schouwspel dieper denkt;

 

Daar 't beeld der Muzen, grof gesneden,

 

Hem straks een' geestig' inval schenkt. -

 

Hij plaatst de juffers regelmatig

 

In rechte lijnen, goed gerigt;

 

En juist in 't midden stelt hij statig

 

De Muze van het heldendicht. -

 

Nu gaat hij straks een spel verzinnen,

 

Een wedstrijd met zijn speelgenoot,

 

Wie meest der negen zanggodinnen

 

Omver zal werpen in één stoot. -

 

Dan wil hij eene uit allen mikken;

 

Slechts haar doen tuim'len in den hoop;

 

En kiest, na wegen en na wikken,

 

De hooggetopte Callioop. -

 

Hij wil daarop een' eerprijs zetten;

 

Zijn vriend gooit acht van 't zustertal,

 

En zamen vormen plan en wetten,

 

Waarnaar men verder werpen zal.

[p. 22]

 

Zij zien, beproeven en doorgronden,

 

Hoe 't best de bal de blokken raakt;

 

't Ontwikkeld denkbeeld werd volmaakt:

 

En 't Kegelspel was uitgevonden.

 

 

 

J. VAN OOSTERWIJK BRUYN.

Vrij gevolgd naar Langbein.

amsterdam, 1825.