Het Belfort. Jaargang 13

[p. t.o. 335]

Juliaan De Vriendt.

[p. 335]

De Vlaamsche taalwet.

Vlaandren! vier de zegepraal
Van uw volksrecht, van uw taal!
Was de strijd zoo lang, zoo bang
Juublend stijge uw zegezang!

Elk beschaafde natie, vrij
Van der vreemden heerschappij,
Ziet haar eigen recht en wet
In haar eigen taal gezet.

't Is zoo reedlijk! 't is zoo recht!
En nochtans, dat bleef ontzegd,
Meer dan zestig jaar ('t is schand'!)
Aan het vrije Vlaanderland!

Jammer is 't dat Roeland zwijgt
Als het Vlaamsch triomflied stijgt!
Jammer dat zijn edel brons
Nu niet medejuicht met ons!

(H C)

'T Was een ontzaggelijke kreet
Opgalmend langs de Leie en Schelde
Den avond die de zege meldde
Waar Vlaandren zestig jaar om streed.

't Was dag dien avond en dien nacht,
Dag in de zielen... 't Laatste duister
Week voór ons blijden morgenluister,
't Vooroordeel voór der waarheid kracht.

Aan rede en recht de zegepraal!
Juicht in uw zege, Zustersteden!
Het wanbegrip hoort tot 't verleden;
In recht en eere troont de Taal.

Daar troont zij met den zegekrans
Gekroond gewonnen door haar zonen,
Wen 't galmt om haar in zegetonen:
Heil! Heil De Vriendt! Heil Coremans!

[p. 336]

 

Gewonnen is de groote slag!

 

De lange, bange strijd is over!

 

Omkranst uw lans met eerelooverl...

 

o Wachters! 't is geworden dag!

 

 

 

Heil! Heil ons trouwen Begerem!

 

Hij sloot zijn daden aan zijn woorden,

 

De woorden die we in geestdrift hoorden

 

Bij Davids eerzuil!... Huldigt hem!

 

 

 

Heil! Heil ons mannen vroom en vroed,

 

Door wien, als Vlaandren werd beleedigd,

 

Ons volk en tale zijn verdedigd,

 

Hersteld zijn in hun eer en goed,

 

 

 

In 't erfrecht van het vrije volk:

 

Het vrije volk lijdt dwang en schande

 

Waar hem de wetten van den lande

 

Toespreken door een vreemden tolk,

 

 

 

In vreemde taal - hier, in het Fransch,

 

Dat ons de smartelijke tijden

 

Herinnert van der vaadren lijden,

 

Ons Vlaandrens bloedgen lijdenskrans.

 

 

 

Nu, dankt en juicht! Het is voorbij;

 

't Is heên en weg en 't mag vergeten.

 

Maak van de knel der Fransche keten

 

Nu, Vlaandren, voorts uw handen vrij.

 

 

 

Wat gij gewild hebt - uwe wet

 

U in uw eigen taal geschreven,

 

Vervlaamsching, - dát nu in uw leven,

 

o Volk van Vlaandren, vastgezet!

 

 

 

Dr H. Claeys, pr.