Het Belfort. Jaargang 13

[p. 257]

Jerusalem.

Jerusalem, gij draagt niet meer
Een koningskroon gelijk voor eeuwen,
En toch herdenkt gij telkenkeer
Den blijden uittocht der Hebreeuwen.

Gij noodigt op die zegepraal
Bij paukgeschal ontelbre Joden,
Verzekerd van een gul onthaal
Op 't feest der ongezuurde brooden...

Aanhoudend ziet men offervee
Bij kudden door uw straten sleuren,
Naar 't Heiligdom, alwaar een zee
Van bloed het outer rood zal kleuren...

Door iedre poort waarlangs de stoet
Naar Moriah is opgekomen,
Zal eens uw eigen rookend bloed
Met gloeiend goud naar buiten stroomen.

Met Abel ving het bloedbad aan,
Gij hebt gewaad door roode zeeen;
Geen oog uit Juda plengt een traan
Om de Onschuld, overstelpt van weeen.

Hij heeft zijn liefdedorst gelescht
De Christus, stervend voor ons leven,
Zijn machtig ‘Consummatum est’
Doet de Aarde op hare polen beven.

De zon verbleekt als had de maan
Haar goud met zilver overtogen,
Men ziet den dag gesluierd staan
Op de onbewolkte hemelbogen.

[p. 258]

 

De duisternis heeft post gevat.

 

Gelijk aan grauwe najaarsdampen,

 

Verschijnen dooden in de stad

 

Bij 't schemerlicht der Sabbatlampen.

 

 

 

Met Jeremias aan het hoofd,

 

Doorzweven de afgestorven vaadren

 

De plaats wier luister is gedoofd,

 

Wier rampen en kastijding naadren.

 

 

 

Gelijk een schip aan 't vergezicht

 

De zee bestijgt met volle zeilen,

 

Verschijnt het glanzend manelicht

 

Om nacht en duisternis te peilen.

 

 

 

Op Sion klinkt de feesttrompet

 

Om Pascha aan het volk te seinen,

 

Terwijl de wraak de wapens wet

 

Van legioenen puikromeinen.

 

 

 

Jehova hebt gij moe getergd,

 

Uw Heiland aan het kruis genageld,

 

Wees Israël als moed het vergt,

 

Verwoesting op uw hoofden hagelt.

 

 

 

Nabuchodonozor, de zon,

 

Wier zengend vuur gij niet mocht weren,

 

Smeult onder 't puin van Babylon,

 

Maar Titus zal het zwaard hanteeren.

 

 

 

Op Nero's wenk, voert de Oceaan

 

Een sterke vloot van krijgsgaleiën

 

Met stormgetuig en beukers aan,

 

Wier staal uw muren plat rammeien.

 

 

 

Jerouchalaïm, van de kruin

 

Der hoogte Schedelberg geheeten,

 

Aanschouwt de Christen op uw puin

 

Judaea capta, neergezeten.

 

 

 

En later zal de Halve Maan,

 

De strijdbanier der Muzelmannen,

 

Op Golgotha te pronken staan,

 

Het Kruis uit Gods domein verbannen.

 

 

 

Verhef nog eens uw dichterstem,

 

Torquato Tasso, heldenzanger,

 

God wil het! naar Teiusalem!

 

Sta op, Europa, toef niet langer!

 

 

 

Karel Quaedvlieg.