Het Belfort. Jaargang 9

[p. 78]

Weder op den Karmel

Zoo mocht ik, Moeder! andermaal

Den U gewijden berg beklimmen,

Van waar uw heldre vuurbaakstraal

Den zeeman ver blijft tegenglimmen⁽¹⁾, -

Waar hoog den bergrug opgetorst,

En naast de grot des Aartsprofeten,

Het dierbre Kindjen aan de borst,

Uw lieflijk beeld is neergezeten,

Als om in heilige eenzaamheid,

- Slechts van Elias' kroost omreid, -

Hun plechtig koorgezang te hooren:

Het lied van liefde en dankbaarheid,

Waarbij, in stil gepeins verloren,

De pelgrim stille tranen schreit,

Door 't manlijk lied dier mannenkoren

Naar hooger, naar uw troon geleid.

Een vluchtig jaar is heengevaren,

Sinds ik voor 't eerst uw berg betrad,

Een jaar - als al mijn vroegre jaren -

Verrijkt uit uwer gaven schat

Met rozen op mijn wandelpad. -

Zal ik uw Karmel weer aanschouwen?

Zal nog een volgend levensjaar

Mij uit der toekomst nevel blauwen,

Dien ik nog hoopvol tegenstaar?

Wie kent des lots geheimen? Maar

Op U, Op Moeder! blijf ik bouwen,

In alle lijfs- en zielsgevaar,

Met vast en onverwrikt betrouwen,

Of ik der toekomst meester waar'!

(Uit het ‘Pelgrimsalbum’, Nov. 1888).

Maastricht.

J.P.v.K.S.J.

(1) Vlak naast het Karmelklooster staat een vuurtoren.