Bataafsche liederen, voor vaderlandsche jongelingen en meisjes

[p. 24]

Batavieren lied, aan de Gallen.

Wijs: Dameet had langen tijd getragt.

O onverwinbre, dappre Gal!

Die ons de Vrijheid aan mogt voeren,

Gij stond in doodsgevaren pal,

Gehard in wreede krijgsrumoeren,

In spijt van 't donderend metaal,

Verloste gij ons leeuwendaal.

Ons leeuwendaal, dat lang verdrukt,

Door dwinglandij zich zag beknellen,

Hebt gij haar uit den klaauw gerukt,

En mogt ons heilig Regt herstellen.

Naauw heeft zij uw triumf beschouwd,

Of vlugt voor u op 't golvend zout.

[p. 25]

 

Koom Helden, Redders van den Staat,

 

Laat ons elkander vriendschap zweeren.

 

Dat wij, ten spijt der Britten haat,

 

De Regten van den Mensch verweeren.

 

Gesterkt, o Gal! door uw beleid,

 

Is 's dwinglands poging ijdelheid.

 

 

 

Toen 't Opperwezen voor u streed,

 

Den kabbelenden stroom bevloerde,

 

Den vloed tot bruggen stollen deed,

 

Waar over gij de Vrijheid voerde,

 

Zag dwangzucht in dat oogenblik,

 

Gods wondre maagt, met angst en schrik.

 

 

 

Gij zelf, hoe ook de huichlarij,

 

U, door haar helsche tong belasterd,

 

Gij zelf zegt, God maakt Neêrland Vrij!

 

Geen Gal is ooit van deugd verbasterd;

 

Neen, hij erkent hoe de Oppermagt

 

Hem over 't golvend stroomnat bragt.

[p. 26]

 

Beev' Vrijheidsmoorders! die u nog

 

Met 's dwingelands herstel durft vleijen!

 

De schijndeugd tragt, door vuig bedrog,

 

U nog in haaren band te leijen:

 

Maar blinde slaven! leer uw pligt,

 

Eer God op u zijn donder richt.

 

 

 

Hij, die met Vrankrijks helden vogt,

 

En hun älom deedt trumseeren,

 

Kon, waar uw list ook uitkomst zogt,

 

Uw' opgeblaze trotsch verneêren.

 

De maat van 't Goddelijk geduld

 

Wierd door uw helsche daân vervuld.

 

 

 

Keer nog in tijds; de Batavier

 

En Gallen zullen zich ontsermen,

 

En, onder hunne krijgsbanier,

 

Toond gij berouw, u nog beschermen.

 

Keer weêr - beken uw' laage stap,

 

De Belg bied u nog Broederschap.