Band. Jaargang 15

[p. 297]

[Nummer 7]

[Voorwoord]

HET is bij ‘Band’ een stevig gevestigde traditie een grote aandacht te besteden aan de rede die de Gouverneur-Generaal ieder jaar bij de opening van de Gouvernementsraad uitspreekt. In de pionierstijden was het trouwens ‘Band’ die de integrale vertaling van deze rede verzorgde en ze ten behoeve van de Vlamingen afdrukte. Sedertdien is hier een kentering ten goede ingetreden, vermits de Rede van de Gouverneur-Generaal thans uitgegeven wordt in een tweetalige brochure, waar Frans en Nederlands volledig gelijkwaardig zijn.

Het ligt echter niet in de bedoeling oude koeien uit de gracht te halen. Wel, zich even te bezinnen op de wijze woorden van de hoogste gezagvoeder van dit land.

Uit deze rede treden een drietal aspecten scherp naar voren: de wil om, steen na steen, met groot geduld en veel toewijding, voort te bouwen aan het huis van de Belgisch-Kongolese gemeenschap; het uitwerken van een politiek bestel waaruit echter de politieke hetserij en de verlammende verdeeldheid die ze meebrengt verbannen wordt; het vertrouwen in het succes en de welvaart van Kongo.

De heer Petillon heeft de gewoonte niet de toestand in rose kleuren uit te schilderen. Hij heeft altijd een waakzaam oog gehad voor de donderwolken aan de einder, voor de klippen onder het effen zeevlak. Jaar na jaar achtte hij het nodig een domper te plaatsen op het teugellloos optimisme van sommigen. Zijn manende stem herinnerde aan de bijbelse magere koeien. En nu,

[p. 298]

op het ogenblik dat hij van ons afscheid neemt, stelt hij vast dat Kongo tot dusverre een schitterend succes is, en hij staaft deze bewering door een vloed van onweerlegbare cijfers. Nu bij sommigen het optimisme aan het tanen gaat, bevestigt hij zijn vertrouwen in de toekomst van dit land, op één voorwaarde echter: dat zoals vroeger de opbouwende krachten de overhand houden, dat er verstandhouding en eendracht heersen.

Dat ‘Band’ deze woorden volledig beaamt, dat ‘Band’ met zijn beste krachten wil meewerken tot het opbouwen van de Belgisch-Kongolese gemeenschap die zo nauw aan het hart van de Gouverneur-Generaal ligt, hoeft wel geen betoog.

Te meer, nu het blijkt dat gelijkstelling van beide landstalen, zoals zij door de Koloniale Keure toegezegd werd, uiteindelijk toch zal onderzocht worden. Er werd immers uit Brussel bericht dat de Minister van Koloniën een commissie samengesteld heeft om een verzoekschrift betreffende het taalgebruik en uitgaande van verschillende Vlaamse Vriendenkringen te onderzoeken. Er bestaat geen reden om te betwijfelen dat de Minister het met dit onderzoek niet ernstig meent. De samenstelling van de commissie, die ons nog niet bekend is, zal desaangaande definitief opheldering brengen.

Het is trouwens hoog tijd dat de oude beloften ingelost worden.

En nu moet ons niet verweten worden dat wij beginnen met de eendracht te preken om per slot van rekening ten strijde te trekken. Wij hebben in het vechten geen zin. God weet met welk een eindeloos geduld - dat ons door sommigen zelfs euvel geduid werd - wij gewacht hebben tot recht geschiede. En het gezond verstand en de goede wil de bovenhand halen.

Dit is het ogenblik der prijsuitdelingen. Samen met het DAVIDSFONDS, de VLAAMSE TOERISTENBOND en de VLAAMSE VRIENDENKRING VAN LEOPOLDSTAD heeft BAND boeken ten geschenke gegeven aan de primus in Nederlands van iedere rhetorika in Kongo. Met genoegen hebben wij kunnen vast stellen dat dit jaar, voor de eerste maal, een volledige humaniora-cyclus in het Nederlands zal beëindigd worden in twee onderwijsinstellingen: het Koninklijk Atheneum te Leopoldstad en het College Onze-Lieve-Vrouw-ter-Zege te Bukavu.

Band.

Het maandschrift ‘De Vrouw in Middenstand en Burgerij’, te Leuven, Kardinaal Mercierplein, 2, richt zich tot de medewerksters en lezeressen van ‘Band’ met het verzoek af en toe echo's uit het vrouwenleven in de kolonie over te seinen naar dit ruim verspreide vrouwenblad.