Band. Jaargang 13

[p. 456]

Veronica

mijn medelijden
is een traan
in twee gespleten
een melaatse mond
die Uw zweetdoek zoent

Uw hoofd
Uw marmeren weelde
krimpt met de tijd
inéén
en om mijn adem
ranken Uw handen
in aarzelend gebed

mijn mond
mijn moedeloze
tegenspraak
mijn kreunend weekdier
dat zich bij
de vurige gloed
van Uw pijn
ontsluit
mijn bron
waarin Uw
rimpelend beeld
geheiligd werd
gestenigd
tot de val

val
in mijn adem
nu de ijswind
Uw gespannen spieren
scheurt

ik kwam Uw navel
nader en gij werdt
aangeraakt
veroordeeld
tot het bloed
tot de behekste egel
ebbe
vloed

Uw handen zijn ontdaan
van alle kracht
en elke nauwe nagel
werd een wonde
waarmee gij reikt
aarzeling
en sponde

o paarse pijn
aan Uw strenge lippen
mijn lauwe vleugelslag
zoekt spitse klippen
koraal van diamant
voor U

'k omkelk Uw koele kruiden
de snelle sneeuw van Uw huid
hangend woud pijnlijke beminde
die me omkneld
omsluit

mijn hoofd
mijn marmeren weelde
krimpt
met de tijd
inéén
en om Uw adem
ranken mijn handen
in aarzelend gebed

Veronica
mijn medelijden
is een traan
in twee gespleten

Remy C. Van de Kerckhove