Band. Jaargang 13

[p. 336]

Nieuwe verzen

Interlude

Ik heb je maar gekend

voor 'n paar korte uren,

'n dans of twee misschien

- 'n eindeloze rust.

Ik heb met je gehoord

het avondstille ruisen

van duinen en van zee

- tot je me hebt gekust.

Toen kende ik de pijn,

uit 't zingen van je zinnen

dat lokkend-blije lied.

- Het was een droeve waan.

Ik kreeg je laatste kus

vol stille mijmeringen.

En langs de stad vol licht

ben ik naar huis gegaan.

Gil Claes-Smeets
Bukavu