Band. Jaargang 12

[p. 404]

Nieuwe verzen

Na een wals

Toen de laatste klanken waren uitgediend
En in mij de weemoed kwam gevaren,
Heb ik in de zwarte nacht staan staren
En er moeders troostend beeld in afgelijnd.

Eenzaam als een stomme steen in 'n zandwoestijn
Als de oester in haar schelp verdoken,
Stond ik met mijn moede hart gebroken,
En ik zocht een mens om aan mijn zij te zijn.

'k Ben dan als het kleine knaapje van weleer
Weder naar mijn trouwe moeder toegegaan
Om te vragen: ‘Luister ook nog deze keer
Hoe 't je jongen hier in Kongo is vergaan?’

Medard Delrue