Band. Jaargang 12

[p. 9]

Nieuwe verzen

Alledaagse avond

Het late licht
valt schuin
in deze najaarstuin

een vreemde vogel
fluit zijn laatste lied

o lief
terwijl mijn ogen branden
van een onbestemd verdriet
en ik de avondlamp ontsteek
belanden
mijn handen
nooit verder dan de randen
van uw handen

het licht der lamp
de ondoordringbaarheid van uw gezicht
de pijn wellicht
daarom
in elk gewricht.

Hugo Wauters