Band. Jaargang 11

[p. 386]

Nieuwe verzen

De vlucht

Geen droevig afscheid te hebben genomen,
maar in 't hart de herinnering aan een lach,
en opstijgen boven huizen en bossen,
naar het laatste licht van de laatste dag.

En dra niets meer weten, alleen nog 't gonzen
van het bloed in d'oren, als een lokkend lied,
dat straks vervloeit in 't bonzen van God's bronzen
gong, als 't àl verleden wordt, vreugde en verdriet.

Maar ééns nog 't Wóórd in vele talen, zeggen:
lieveling, Liebling, carissimae, chérie...,
en verdwijnen, en zich te slapen leggen
in de sterren, als de Saint-Exupéry...

Marcel Coole