Band. Jaargang 11

[p. 375]

Oproep van de Vlaamse Vriendenkring van Elisabethstad tot de Vlaamse Ouders

Wij hebben U een goed nieuws te melden.

In alle schoolinrichtingen onzer stad wordt, met ingang van het nieuwe schooljaar, naast het Vlaams Lager Onderricht, een VLAAMSE MIDDELBARE AFDELING geopend.

Het is dus voortaan mogelijk voor uw kinderen om, van laag tot hoog, de leergangen in hun moedertaal te genieten; daarmede valt het voornaamste bezwaar tegen de Vlaamse LAGERE Afdeling, aangezien voortaan de kinderen NIET meer verplicht zijn over te gaan naar het Frans stelsel, zodra zij in de Middelbare Afdeling terechtkomen, met de bezwaren die aan alle overgang van regiem verbonden zijn.

Graag vragen wij uw bijzondere aandacht voor de volgende feiten:

1. Het stelsel van een ééntalige Vlaamse middelbare afdeling beantwoordt in de huidige toestand van de Kolonie niet aan de wens van vele Vlaamse ouders. Dit werd herhaaldelijk in het openbaar beklemtoond. De Vlamingen vragen een tweetalig stelsel, waarbij aan hun kinderen de hoofdvakken in het Nederlands, de bijvakken in het Frans worden onderwezen.

2. Er dient evenwel gewezen te worden op het feit, dat die vraag minder scherp gesteld wordt voor de lagere klassen, aangezien de meerderheid van de lesuren daar besteed worden aan de moedertaal en het rekenen.

3. Het zal gemakkelijker gaan om in die Vlaamse middelbare afdeling wijzigingen in de struktuur aan te brengen dan het geweest is om die Vlaamse afdeling te verkrijgen; zo kan dadelijk door Vlaamse ouders worden aangevraagd om van in het eerste studiejaar af enkele spreekoefeningen in het Frans te bekomen.

4. Vergeet niet dat uw kind, dat de Vlaamse afdeling volgt, de hele dag door in betrekking is met Franstalige kameraadjes en dus vanzelf de Franse omgangstaal zal leren gebruiken, terwijl het omgekeerde niet waar is.

U hebt er alle belang bij dat uw kinderen GRONDIG TWEETALIG worden, voor het leven in België, en voor het toekomstig leven in Kongo. Alleen door de Vlaamse afdeling te volgen, is dit mogelijk. Het bestuur van de scholen en de overheid hebben hun plicht gedaan tegenover de Vlaamse gemeenschap en wij zijn er zeer dankbaar om. Doet nu uw plicht tegenover Uzelf en vooral tegenover uw kinderen. Laat uw kinderen opvoeden in uw moedertaal, schrijft ze onmiddellijk in voor de Vlaamse leergangen. ZE ZULLEN ER U LATER DANKBAAR OM ZIJN.

Het is immers reeds gebleken dat hun opneming van kleinsaf in de Franse sectie, hun grondige verfransing medebrengt, bij zover dat kinderen van Vlaamse ouders, in de Franse afdeling, GEZAKT ZIJN in hun wedstrijden van NEDERLANDS; dit zijn gebeurde feiten die onwederlegbaar en zeer goed uit te leggen zijn: immers, opdat de kinderen geen moeite zouden hebben in de Franse klas, zult U ook het Frans als huistaal gaan aannemen, daarbij denkend dat zij zich voor het Vlaams wel ‘uit de slag

[p. 376]

zullen trekken’. Welnu het is bewezen dat dit niet waar is. De kinderen groeien op met een Franse geest en leren het Vlaams minachten, als nietsnuttig. Zij blijven, groter wordend, ook met hun ouders Frans spreken, zelfs als het niet meer nodig wordt, met uitzondering van enkele stuntelige zinsneden in dialect.

De Nederlandse spraakleer, zinsbouw en letterkunde zijn ze niet meer meester, wat een kulturele verarming betekent, en op latere examens voor een betrekking, zullen zij achteruitgesteld worden, zelfs tegenover waalse kinderen waarvan er vele thans de studie van het Nederlands ‘om den brode’ zeer ter harte nemen.

Het is ten andere wellicht niet onnuttig te vermelden dat een perfecte Nederlands-Franse tweetaligheid de weg ten zeerste vereffent voor de studie van het Engels en het Duits, wereldtalen, waarvan de kennis onmisbaar is voor wie vooruit wil komen.

Men begrijpe ons dus niet verkeerd, wij willen NIETS afdoen van het belang van een grondige vorming op het gebied van de Franse taal; maar het sluit, volgens ons, NIET in dat onze kinderen hun eigen Vlaamse aard zouden moeten verliezen en verloochenen.

Onze oproep richt zich ook, en vooral, tot de jonge Vlaamse kolonialen met kleine kinderen; eveneens tot hen die om bepaalde redenen hun kinderen vroeger reeds aan de Franse lagere afdeling zouden toevertrouwd hebben; nu is het nog tijd om te veranderen en hiermede de levensrichting van hun kinderen ten goede te wijzigen.

Het is immers bekend dat het verlies van eigen volksaard ook een verlies op moreel en kultureel gebied betekent. Dit belet niet dat wij zullen aandringen op een versterkt onderricht, in onze Vlaamse afdelingen van het Frans als tweede nationale taal.

Overigens wordt intussen de mogelijkheid tot het aannemen van een tweetalig stelsel in het middelbaar onderwijs grondig onderzocht. Het bezwaar is vooralsnog het feit dat de diploma's, door een dergelijke tweetalige inrichting afgeleverd, in België niet erkend zouden worden.

Hierin kan misschien door onze actie verandering gebracht worden. Inmiddels staan wij voor de keuze: Volledig Frans onderricht of volledig Vlaams, met versterkt tweede taalonderricht.

Voor U Vlaamse ouders, kan er geen twijfel bestaan; ook in het MATERIELE VOORDEEL UWER KINDEREN laat uw kinderen leren en studeren IN DE TAAL UWER VADEREN.

Nota van de Redactie: ‘Band’ deelt ten volle de zienswijze van onze vrienden uit Katanga. We hebben de stelling van het tweetalig onderwijs reeds meermaals in ons blad verdedigd, en zullen dit blijven doen.