Band. Jaargang 11

[p. 52]

Portret

Hij vordert door het leven,
met meer en meer vermoeid
en alledaags gezicht,
en weinigen is het gegeven
het jong gedicht
te zien dat in zijn ogen bloeit.

Men kent zijn handdruk en zijn stem,
zijn vastberaden stap
in storm en strijd;
maar niemand hoort het klap-
pen van de klem
der tederheid.

Voor velen is hij reeds de man
die diepe woorden spreekt,
en zitten blijft bij dans en spel;
zij weten 't stadig groeien van
zijn twijfel niet, en hoe hij vaak ontbreekt
op 't eigen avondlijk appèl...

Marcel Coole.