|
| |
| |
| |
Hier nae volcht die Wijse leeringhe van Catho.
Die ghene, die in haren sinne
Draghen weerlijcke minne,
Sy maken daer af rijm ende liet.
Der minnen soo en draghe ick niet,
Want nv is al dat vergaen
Dat der minnen mach bestaen.
Wijlen doen ick die minne droech,
Als ick die minne sach, ick loech:
Nv haet ickse in al mijnen sinne
Die minne dragen, ende die minne,
Ende heb ghekeert mijnen moet
Aen die ghene die sijn vroet.
Eer ick dit dede seyde een mijn vrient:
‘Gheselle die ter wijsheyt dient,
| |
| |
Dat hy des beteren loon ontfaet
Dan die ter minnen dienste staet.’
Hierom heb ick des beghonnen
Sy hebben onrecht dies my verionnen.
Nv bidt alle met my te Gode,
Dat hy seynde zijnen bode,
Hoe ick my ter vroetheyt keere,
Alle die vroet willen wesen.
Een boeck is, dat die clercken lesen
Als sy eerst ter scholen gaen,
Dat hen wijsheyt doet verstaen
Veel meer dan eenich doet.
Hierom peynsde ick in mijnen moet,
Dat ick v daer by wil leeren
Hoe ghy v herte sult bekeeren
Ter vroetheyt. Nu mercket dan
Vvient maeckte. Het woonde een man
Die des wijsdom wiste meer
Dan eenich man die leuet nv.
| |
| |
Hy hiet Cathoo, dat segghe ick v.
Hy hadde een kint dat alsoo
Als hijt noemde, dies was hy vro.
Als metten kinde was vergaen,
Dat mocht onthouden ende verstaen,
Riep hy ende sprack tot hem:
- ‘ – Men seyt, sone, dat ick ben
Wijs ende vroet, nv merckt an
Ick sal v leeren dat ic can.’
Doen seyde hy ende beghan aldus:
- ‘Nv merct, sone, wat ick ghebiede,
Ende wat dat is dat ick v ghebiede,
Dats dat ghy v daer aen sult keeren
Dat ghy Gode ymmer sult eeren.’
Ghy sult smorghens vroech opstaen
Men seyt, die te langhe slaept,
Dat hem den slaep onduchtich maect.
Vvacht v, datmen niet en seyt,
Dat vele tale aen v leyt,
En voecht niemants goeders wale.
| |
| |
Sone, doet als die vroede doet,
Die heuet ghestadighen moet.
Het is lachter, dat een hier segghet,
Dat hy ghinder niet en pleghet.
Aenmerct niemants quade daet,
Want veel merckens is quaet.
Beyde soo en is man oft wijf,
Die sonder sonde leydt sijn lijf.
Ghelooft niet als v wijf t’onrecht
Claghet ouer uwen knecht,
Want quade wijuen sijn genoech
Die dicke maken ongheuoech.
Nieu mare ende achtersprake
Die de lieden tot schande maken
Sult ghy schouwen ende haten,
Die hem anders, verwaten.
Dat onthout ende vertelt.
Doedy wel, swijghet daer of,
Soo sult ghy hebben goeden lof.
Die wijle ghy sijt een ionghelinck
Soo doet soo menich goet dinck,
Datmen ws te Gode ghewaghe.
| |
| |
Alst compt dat ghy hebt ghenoech
Van hauen, hout v in dit gheuoech,
Want heden is die man rijcke,
Smorghens staet hem commerlijcke.
Als ghy arm sijt van haue
Ende van rijckdommen beschouen.
Bepeynst dat ghy hier te voren
Arm ende naeckt waer gheboren.
Ghy sult niet keeren in dien
Dat ghy die doot sult ontsien,
Want wie die doot ontsiet,
Hem en helpt sijn leuen niet.
Hy is sotter dan een quekenhoot
Die hopet op een anders doot,
Want beide die lieden, ionck ende out,
Sijn haers leuens onghewout.
Dat ghy en behoeft geenen vrient,
Dat en suldy Godt wijten niet,
Want hem is leet dat v misschiet.
Ghy sult v wachten, doet ghy wale,
Die altoos sijn beuaen in dien
Hoe sy verradenis mogen plien.
| |
| |
Vvacht die tegen v gebare
Minnelijck als die vogelare,
Die schoon pijpen ende blasen
Als die voghelkens verdwasen.
Ende uwen cost, meer noch min,
Nae dien dat ghy hebt ghewin.
Ghy moghet t’ghelt winnen wel
Door nutschap ende niet el.
Men seyt daer noyt heylich man
En leyde zijnen sin daer aen.
Is haer zede die nv wilt leuen
Soo meuchdy blijde zijn ende vro.
Vvildy, sone, v daer toe keeren,
Vergilius heuet beschreuen
Hoe die dorpers sullen leuen.
Ghy sult die onmate vlien.
Men seyt dat vroede plien
Mate te houden ende volghen hare,
Want onmaten is ongheware.
| |
| |
Dies hy hem schaemt, dat is quaet.
Peynst oft het v lief ware
Die uwe schande maeckte openbare.
Sone, en merckt die sonde niet
Diemen den quaden doen siet,
Want den tijt sal comen saen
Dat sijs loon sullen ontfaen.
Sone, ick verbiede v nijdichede,
Want sy heuet quade sede.
Wie datse draghet, Godt weet,
Hem comter af dat hem is leet.
Ghy sult hebben vasten moet,
Wanneer men v onrecht doet,
Soo bidt den rechter dat hy dy
Door uwen dienst behulpich sy.
Dat v in dronckenschap gheschiet
Dat en laet onghebetert niet,
Vernoy is comen ende toren.
Als ghy hebt den cost meer
Ende teerens dan ghy hadt eer,
Soo spaert, want saen ghelijdet
Hauen diemen niet en mydet.
| |
| |
Merckt wel dat mach v deeren,
Bewaert, oft ghy moghet beweeren.
Hy is sot, die comen siet
Dat ongheual, ende niet en vliet.
Die wat heuet dat hem becoemt
Hout hijt wel, ick waent hem vroemt.
Hy is sot die in sijn hant heeft goet
Ende leyt dat onder zijnen voet.
Somwijlen sult ghy v goet
Sparen, als die vroede doet,
Die soeckt altoos sulck gheclach
Hoe hy met eeren leuen mach.
Ghy en sult alleene niet ontstaen
T’recht, dat lange heeft gestaen.
Die verwecket sijn ghebuere,
Het wort hem dickwils al te suere.
Dat daer woone wijsheyt in.
Die met sonden leyt sijn leuen
Het is qualijcken met hem becleuen.
Sone, oft ghy vroet wilt sijn,
Soo t’herte in goeder maten dijn.
Hy is sot diet zijne verteert
Ende aenden vremden hen geneert.
| |
| |
Lieue sotte, wacht v dies
Dat ghy biddens niet en plies.
Ick segh v, hoet int lant steet,
Die vele bidt, hy wort leet.
Die doot en sult ghy haten niet
Door een pijne die soo vliet,
Die sy recht ouer die quade,
Al compt hy dicke te spade.
Ghy sult met uwen sin allegader
Godt seyt diese belghen doet
Dat hem te pijne worden moet.
Sone, dit is den besten schat
Die ick hebbe, ende om dat
Soo heet ick ende beuele dy
Ghy goede lieden, die dese reden
Hebt ghehoort, doet v gebeden
Ootmoedelijck tot onsen Heere.
Ende verlichten soo uwen sin
Dat daer woone wijsheyt in.
| |
| |
Die dit maeckten wt latijne,
In Vlaemsche, begeert te zijne
In v gebeden, vroech ende spade.
Bidt Godt dat hy hem doe genade!
Finis.
|
|
Auteursrechtvrij