Awater. Jaargang 1

[p. 10]

Portefeuille
Ida Gerhardt

Geboortegrond

Ik ben voor zessen opgestaan
Mijn moeder zegt: ‘Je mag wel gaan.’
Misschien nog... ik stap stevig aan,
De bocht om, ren van wel of niet.
Maar ik zie dat de boer mij ziet.
Hij draait, hij opent kalm het hek
En klopt de merrie op de nek
En zegt terzijde tegen mij:
‘Nou nou, je bent er al vroeg bij’,
Maar knikt toch nog even dat het kan.
Hij meent het goed. Hij is een man
Van vaste gang en vaste tijden.
Hij zegt steeds, als ik mee mag rijden,
Bij een bepaald punt van de dijk,
Dat ik zo op mijn vader lijk.
Wij zijn er haast, zo man zo paard,
Het mindert bij de uiterwaard.
Dan wordt ik naar een vaste wet
Vlakbij het dijkhuis afgezet.
Ik zie, ik zie wat hij niet ziet:
Het is mijn eigen grondgebied.
De grote zomer voert gezag
Zij prijken in de nieuwe dag,
De poldersloten met hun roem
Van pijlpunt en van zwanenbloem.

Het gedicht ‘Geboortegrond’ werd nooit eerder gepubliceerd. Binnenkort verschijnt bij de Eerste Bergensche Boekhandel een bibliofiele uitgave van een aantal gedichten van Ida Gerhardt waarin ook ‘Geboortegrond’ wordt opgenomen.
Marie van der Zeijde, levensgezel van Gerhardt, heeft in 1987 ‘Geboortegrond’ voorgedragen tijdens een voorleessessie waarvan een geluidsopname is gemaakt. Na Ida Gerhardts dood is de tekst van dit gedicht op basis van die geluidsopname uitgetypt. Het gedicht was bedoeld voor de laatste bundel van Gerhardt, Adelaarsvarens, maar is daar uiteindelijk niet in opgenomen. Volgens erfgenaam Ad ten Bosch kan dit twee redenen hebben: ofwel Gerhardt vond het gedicht niet goed genoeg, ofwel ze vond het niet binnen de structuur van haar bundel passen. Gerhardt hechtte zeer aan eenheid van structuur binnen haar bundels. Deze posthume publicatie van ‘Geboortegrond’ doet volgens Ten Bosch op geen enkele wijze afbreuk aan de principes van Gerhardt: het staat los van haar oeuvre.