Avontuur. Jaargang 1

[p. 1]

Avontuur 2 April 1928

[p. 2]

Teekening van Ch. Roelofsz,

[p. 3]

Twee gedichten^*

De oude man

Een oud man in de straat
zijn klem verhaal aan de oude vrouw
het is niets het klinkt als een ijl treurspel
zijn stem is wit
zij gelijkt een mes dat zolang werd aangewet
tot het staal dun werd
Gelijk een voorwerp buiten hem hangt deze stem
boven de lange zwarte jas
De oude magere man in zijn zwarte jas
gelijkt een zwarte plant
Ziet gij dit snokt de angst door uw mond
het eerste smaken van een narkose

* Met onzegbare weemoed brengen wij hier de twee laatste gedichten die Paul van Ostaijen ons bij leven zou afstaan. Hij is gestorven, even 32 jaar oud, in de volle ontwikkeling van zijn zeer bizonder talent, in een klein sanatorium in de omstreken van Dinant, na een langgerekt, bitter lijden. Hij behoorde tot hen die zich niet laten vervangen.
Wij betreuren de vriend, niet minder als het talent.
G. Burssens, E. du Perron.

Ogen

Zijn oog glijdt aan het vreemde oog dat haar oog is
zoals een zeil aan d' einder schuift
daarvan gij denkt nu schuift het om de einder om
Maar lang zo glijdt het zijn glijden al maar door
zodat het roerloos hangt aan d'einderkom
of roerloos ligt in d'einderkuip

Paul van Ostaijen.