Arsenaal. Jaargang 6

[p. 3]

Paul Berkenman

Paul Delvaux

Zuidernacht, mystieke wake,
vrouwen starend naar iets ver,
maanlicht over tempeldaken...
Schoonheidsdroom van eeuwen her.

Eenzaamheid in dit begeren,
kil volmaakt en bovenaards,
moeheid bij het wederkeren,
't eeuwig keren nederwaarts.

Maar dit alles toch doorgronden -
vlucht van geest naar schoner land.
't Absolute, nooit geschonden,
wordt betast door het verstand.

[p. 4]

Aardsheid

De blikken binnenwaarts gericht,
zich immer door de geest bevrijden,
onkwetsbaar door het leven glijden
in onverbreekbaar evenwicht.

Sereen, gelouterd door het lijden,
in duisternis zijn eigen licht...
Een Boedha-lach op 't aangezicht
waardoor er diepe voren snijden.

Dat was mijn droom en dat was goed
als droom. Maar uit de droefheid stijgen,
het warm vertrouwen wederkrijgen
dat kon ik enkel in de gloed
van wie zich over d'overvloed
der dingen dezer aarde nijgen.

[p. 5]

Aan een mens

Beminnen, werken en hieraan verzaken
wanneer de dood ons zwijgend tegenkomt,
niet weten nu of het dan al verstomt
of zich in d'eeuwigheid dan zal volmaken,

verliezen wat men moeizaam heeft gesomd,
waar wij vol tederheid aan blijven haken.
't Geluk, de rust waartoe wij soms geraken
des winters thuis wanneer de kachel bromt
of in de lentes die hun bloei beloven

het houdt ons beiden in zijn zaal'ge doem.
Ik vraag u dus het nooit in mij te doven.
't Geluk, dat ik een vrucht van d'aarde noem
en Gij een weerglans van de God hierboven,
het is maar één geluk, éénzelfde bloem...
Geloof in God, laat mij in U geloven.

[p. 6]

De Weergekeerde

Ik heb gejuicht, ik heb geweend,
ik kende zelfzucht, mededogen,
ik heb bemind, ik heb bedrogen
van 't leven soms geluk geleend.

Ik vloog soms hoog, ik was niet sterk,
maar mens genoeg om vaak te falen
en pijnlijk is het nederdalen
van vogels met gekwetste vlerk.

Maar weer in 't nest wordt alles goed,
nog kan ik als een kind beminnen
van af de bodem herbeginnen
met nieuwe moed en overmoed.

[p. 7]

Epicurus

Het levensdoel eenvoudig ‘leven’ heten,
de mens vergankelijk naar geest en vlees,
de dingen hier niet aan de sterren meten
maar aan hen zelf. Genieten zonder vrees.

En binnen grenzen van een mensenlot
zich in de leer van het geluk volmaken
en zich gevoelen als een vreugde-god
die 't hemelsap in elke vrucht kan smaken.

Vooral de wijsheid uit het weten puren,
de geest verwarmen door des lichaams gloed
en weten: kan 't geluk niet eeuwig duren
één flits er van maakt veel voor eeuwig goed.