Arsenaal. Jaargang 6

[p. 35]

Kleine twist

Gij hebt me lang gezoend, uw borst mijn mond gereikt,
mijn lief, uw ogen waren glanzend van begeren
- zo heb ik eens de lucht gezien in 't diep der meren -
Nu lost uw hand mijn schouder, bevend, en nu wijkt
ge van mijn open mond, die bitter smaakt. Nu dooft
de vreemde glans met alle sterren in uw ogen
en 't is alsof ge snikt. Gij houdt het hoofd gebogen
en zwijgt alsof gij niets meer van mijn woord gelooft.

Mijn woord wellicht is voor de stilte hier te stroef.
Ik zucht. Ik heb met moede hand een boek genomen.
‘Het Vaderhuis’. Ik kijk naar u. Uw ogen dromen
op 't vers: ‘Ik weet niet wat ik heb gedaan’ en droef
vraagt gij wat gij, geliefde vrouw, mij hebt misdreven
en 'k zeg dat ik 't gedicht verkies boven het leven.