Arsenaal. Jaargang 5

De Kreupele

'k Las in zijn blik een fiere vlam
terwijl hij, moeizaam en gebogen
daar vlak voor mij de berg opkwam.
Ik keek hem na, toen sloot ik d'ogen...

Waarom 't gebeurde weet ik niet,
ik volgde hem met trage schreden,
hij floot zo voor zich uit een lied
en heeft in de kapel gebeden.

Ik sprak hem aan: hij lachte blij:
mijn hand gleed in mijn zak tot geven,
maar 'k voelde schaamte diep in mij:
had ik wel meer dan hij in 't leven?

Ik met mijn weemoed en mijn pijn
en hij, verminkt en toch tevreden...
Mijn ziel moest als de zijne zijn,
heb ik in de kapel gebeden.

Willy Biliet