Arsenaal. Jaargang 5

Sonnet

Weg uit 't verleden moet ik kunnen gaan
om aan mezelf en aan mijn hart te ontkomen,
want zie, God hing de zon uit in de bomen
en 't ware zonde stil te blijven staan.

Maar verder, laat mij mijlen verder gaan,
waar geen herinnering tot mij kan komen...
Heeft men mij veel illusies laf ontnomen,
't is toch niet alles ijdelheid en waan.

Zie, de aarde zegent met een geur van rozen
en zo 'k een engel was, licht en subtiel,
ik kon naar God gaan met een dronken ziel,

maar 'k werd helaas tot menszijn uitverkoren...
Des mank ik verder met doorschoten hiel...
Slechts als ik dood zal zijn, zal ik verpozen.

Tony van Putte