Arsenaal. Jaargang 5

Aan de Gedachte

Je bent me lief als geen... Ik heb je uitverkoren
Of maakte jij me onbewust tot fier vazal?
Ik werd door jou opnieuw gekneed, opnieuw herboren,
Je bracht me rust en stil vertrouwen bovenal.

Ik heb met jou gestoeid en als een leeuw gevochten
Verbrijzeld door je ongekende, plotse macht,
Ik heb je 't scherpst gevoeld aan kwade, donkre bochten
Al was je stem sereen en bleek je streling zacht...

En ben ik door het vlees aan 't aardse vastgebonden
En blijf ik door het wee doorpriemd en opgejaagd
Ik weet je immer dicht, gezel van hoog gezonden:
Een bron die nooit verdroogt, een kleur die nooit vervaagt.

Want word ik oud en moe, verlamd van been en zinnen,
't Is niet het grootste noch het mooiste dat ik derf;
Mij rest de hechtste steun, het rijkst en diepst beminnen,
Verlaat jij mij dan is het beter dat ik sterf...

Willy Biliet