Arsenaal. Jaargang 3

Berusting

voor Yoly.

Laat het nu stil, als ingetogen wezen.
Wat gaf m' op aarde al het wild vermaak?
Alleen een krop zit in mijn keel gerezen.
Nu is het beter, dat ik maar verzaak.

Ik heb een moeder, die mij bidden leerde,
toen ik nog jong was en te weinig kloeg.
Sinds moest ik alles missen wat 'k begeerde.
Het was vergeefs dat ik erbarming vroeg.

[p. 271]

 

Wat ik voorgoed beminde mocht niet duren.

 

Het is vergaan... een bloem na het seizoen...

 

Branden voor mij nog ergens vreugdevuren

 

of is het best mijn ogen toe te doen?

 

 

 

Laat het nu stil, als ingetogen wezen,

 

want wat te hard klonk deed me telkens pijn.

 

Ik moest al lang in mijn geschriften lezen,

 

dat al mijn vreugden toch gestorven zijn.

 

 

 

Tony van Putte.