Arsenaal. Jaargang 3

Een Zondag...

Een Zondag als wat zon en wind
en vogels aan het venster spelen,
en men in zich nog weemoed vindt
die door de jaren niet kon helen.

Een vrouw zit breiend aan de haard,
de kind'ren buit'len door de kamer
en vader in de vlammen staart
met in zijn hoofd een wild gehamer.

[p. 139]

 

Doch rustig is zijn stem als steeds

 

wanneer hij boek voor krant gaat ruilen

 

waarachter hij zo dikwijls reeds

 

zijn rustloos gloeiend oog moest schuilen.

 

 

 

Een Zondag als wat zon en wind

 

en vogels aan het venster spelen

 

en vader in zich onrust vindt

 

naar vrouwen om zijn pijn te helen.

 

 

 

RIK LANCKROCK