Arsenaal. Jaargang 3

[p. 25]

Treinmuziek

De trein zit volgepropt met mensen.
Getemperd licht en matte ruit...
Ik kan de rotte boel verwensen,
nu ziet men nergens meer op uit.

Vóór mij in regenjas gedoken:
een asblond kind met gekke snuit.
Er ligt in mij zoveel gebroken,
er ligt geen snaar meer op mijn luit.

Zeg nu vaarwel aan alle lichten,
aan alles wat u aanbelangt...
Een man, die door het raampje hangt
en schijnbaar niets heeft uit te richten,
leest onder 't masker der gezichten,
hoe elk nog naar geluk verlangt.

TONY VAN PUTTE.