Arsenaal. Jaargang 2

(De wonderspiegel).
Speculum mirabile.

De storm is eindelijk weer aan het luwen
Reeds daagt, doorheen het wordend diaphaan,
Het zilveren diep, dat hooger zich laat stuwen
Tot het zal spieglen als een biggeltraan
En 't leven zal in 't Leven schouwend staan.

[p. 338]

 

Dan stilte is en alles wordt het wonder,

 

Dat zich ontkleedt tot het in reinheid staat,

 

Doch 't reine duikt niet in het wonder onder,

 

Maar 't wonder, rijzend, over 't reine gaat

 

En 't schoon in aangevoelde schoonheid baadt;

 

Wijl God - in t leven in zich zelf herrezen,

 

In helle glorie, die zichzelf beschijnt -

 

Opspieglend in d'extase van het wezen,

 

Dat door den toets des Meesters werd verfijnd,

 

Zijn eigen ziet in eindigheid gelijnd.

 

 

 

A.H.K. Sanderozen.