Arsenaal. Jaargang 2

Wie liefde kent......

Wie liefde kent, die haat niet meer het leven,
en weet dat alles schoon en zalig is,
ondanks het lijden, zal hij niet meer beven
om hier of daar een dwaling of gemis.

Wie liefde kent is goed en is gelukkig.
Zijn hart vervult de maat van ieder ding.
Zijn ziel en zinnen zijn niet langer nukkig,
maar gansch versmolten in vereeniging.

[p. 295]

 

Wie liefde kent, verstaat de taal der dingen.

 

Het groot geheim vervult hem tot den grond.

 

Hij zal weer duiken in herinneringen

 

tot hij zijn laatsten kinderwensch hervond,

 

en die wordt waarheid, hij heeft niets te vragen.

 

Hij laat door dit volmaakt geluk zich dragen.

 

 

 

Lia Roelofs.