Arsenaal. Jaargang 2

‘In de plezante muze’
Wij dichters!

Wij dichters, schreven vele verzen vol;
maar geen gedicht kan ons gebrek verwoorden.
De muzen brengen 't dichtren hoofd op hol;
het kompas in ons hart wijst nooit het noorden.

Aan elk verdriet betaalden wij ons tol;
er klinkt geen vreugde kreet die wij niet hoorden.
Op God en prullen breken wij ons bol
en haat of liefde vult ons hart ten boorde.

Ik brom maar wat, gij zingt in si be-mol
van ‘vuur’ en ‘hinden’ in ‘besneeuwde oorden’...
't Is al gelijk: wij spelen beide ons rol,
maar de critiek zal mij om u vermoorden.

Ik draag slechts een cravat, maar gij een col,
mijn haren hangen in mijn nek als koorden.
Gij leest dit vers en zegt: 't is maar een lol
omdat 'k om 't rijm aan alle bronnen boorde.

M. Oudewal.