Arsenaal. Jaargang 2

[p. 150]

Meisjesleed.

'k Weet niet waarom gij gingt van mij,
zoekend het zwoele rijk der zinnen
in eeuwig zondig herbeginnen
onder de helsche dwinglandij.

Toch zal ik immer u beminnen,
al barst mijn hart van wilde pijn.
Eens zal uw oog vol tranen zijn,
dan zal ons liefde herbeginnen.

En ik weet niet of gij me aanhoort
en kent de diepte van mijn lijden,
maar 'k houd u eeuwig bij uw woord.

Nog kunt gij mij zoozeer verblijden.
Als allen gaan, gij zit alleen,
kom dan en weet: er is nog één.

Albert de Longie.