Arsenaal. Jaargang 2

Leven zoals 't moet.

Indien we leefden zoals 't moet
We kenden 't paradijs op aarde,
We hielden wat is gaaf en goed
En noemden 't andre zonder waarde.

Maar enkel aan de witte raaf
Is deez' filosofie gegeven,
De mens blijft van zich zelf een slaaf
En dus vergalt hij 't korte leven.

Hij maakt zich druk: Welk ongeluk!
Waarom kreeg ik zôveel te dragen?
Verzwaart opzet'lik 't eigen juk.
Vindt wrang genot in bitter klagen?

Hij wordt te laat door schade wijs
Want heeft hij ééns de zin begrepen
Van 't waar geluk op d'aardse reis
Hij weet: ‘Ik heb er naast gegrepen.’

‘En God schonk mij het paradijs!’

Willy Biliet