Arsenaal. Jaargang 2

Gevangen vogel.

Gevangen vogel zijn: de verten niet meer zien,
den rooden horizon en 't spelen van de lichten,
als God een ster ontsteekt, de wijde vergezichten,
de zeeën en het groen en het geluk... misschien.

En elken nieuwen dag den snavel vôôr de staven.
Het regent buiten, zacht: een stil en droef geluid,
een herder... en een lied... Een laatste lamp gaat uit
en dan de schrille roep van schepen in de haven.

Nu komt de kleine mensch... Ik hoor hem zwijgend treden
over het klein geluk, dat ik hem had bedacht.
Ik weet de stille bloemen bloeien in de gracht.
Nu ben ik als een kind: verlangend en tevreden:

Tony van Putte.