Arsenaal. Jaargang 2

[p. 57]

Weemoedig liedeken.

Vannacht nog niet, vannacht nog niet,
nog schrijnt mijn hartsverdriet.
Doch morgen vroeg, doch morgen vroeg
bereik ik wél de ster, die naar ons loech.

Hoe konden wij zoo dapper scheiden
van het heerlijkst avontuur?
Hoe lagen wij zoo somber schreiend
in het morgenlijke uur.

Vannacht nog niet, vannacht nog niet,
nog schrijnt mijn hartsverdriet.
Doch morgen wil 'k die ster bereiken,
morgen moét mijn weemoed wijken.

Albert de Longie.