Arsenaal. Jaargang 2

[p. 24]

Verlangen.

Ik voel mezelf zoo eng besloten
Een jonge vogel in zijn kooi
En 't leven lijkt me overgoten
Met al wat heerlijk is en mooi.

De parels liggen maar voor 't grijpen
Doch glijden langs mijn vingers heen.
Ik voel in mij de lente rijpen,
Ik zoek doch weet nog niet waarheen.

Ik zou het leven willen dwingen
Tot het zich buigt naar mijne hand.
Ik wil de vreugde hooren zingen
Tot z'eens diep in mezelve brandt.

Dit vuur is lichtjes reeds ontstoken,
De droeve dagen zijn voorbij,
Een roos in schaduw toch ontloken
Zoo bloei ik in een nieuwe Mei.

Mariette Van Ranst.