Arsenaal. Jaargang 1

[p. 515]

Regenlied.

‘'t Is triestig dat het regent in den herfst...’
K. Van de Woestijne.

De stad is oud en droef van regen...
Het regent maatlijk op de stad.
Hier eind'gen hooploos alle wegen;
Mijn laatste droom is stukgespat...

De straat ligt loom en glimt in 't duister;
Het duister drenst in elke straat...
En ik, bedrukt, die willoos luister
Hoe 't rhythmisch op mijn ziele slaat...

De tijd weegt lui in 't eindlaas tikken
En 'k mijmer zonder liefde of haat...
Op klamme ruit, stooten mijn blikken...
'k Zing zachtjes mee op d'oude maat...

René van Meerhaeghe.