Arsenaal. Jaargang 1

[p. 513]

Moederweelde.

Aan mijn zuster.

Je moeder gaf je 't leven uit haar bloed,
Dat zij in zich vol liefde had ontvangen;
Toen heeft ze haar hart met stille vreugd omhangen,
Als over zee een kransje rooden zonnegloed.

Ze droeg je met de blijdschap van de dagen,
Die wentelen geluk uit 't Oosten met de zon;
Ze hield van je als dat haar moederhart maar kon,
En wist haar liefde je in 't hart te dragen.

Een moede schreeuw, in 't windgehuil verloren,
Een hoopje rozig vleesch, op donzig-witte sprei,
Een moederzucht: extatisch, en jouw zacht geschrei...
Toen was er weer een menschje meer geboren.

Henri Poppe.