Arsenaal. Jaargang 1

De bedelaar.

Een lendenkoord houdt zijn ellende saamgesnoerd,
een armoefrak beschut zijn scherpe knoken;
de honger, die hem langs de straten voert,
weet zich in hem op ieder mensch gewroken.

Met moe gebaar reikt hij zijn bedelhand
en in haar holte schreit de donkere nood,
die in zijn lijf als vlammentongen brandt;
zijn oogen smeeken om wat meelijbrood.

Het leven is aan hem voorbijgegleden,
alleen zijn schaduw heeft op hem gerust.
De zwarte wanhoop was zoo gauw geleden,
alleen de bitterheid werd nooit gesust.

Rich. Turf Jr.