Arsenaal. Jaargang 1

De lieve doode

Zoo zéker als de wondre lente weer zal komen,
zult gij mij komen vinden in de schemering.
Gij jaagt van mij den kring der donkere demonen
en opent vôôr mijn oogen liefst' herinnering.

Gij zingt het eeuwig lied der liefde, lieveling,
wijl 't leven niets meer is dan schoon vergulde droomen,
die elkeen overstroomen met bewondering,
tot men ontwaakt, met ijdel handen kan ontkomen.

Slechts één ding blijft: de wonderbaar' herinnering
van wonder mooie droomen is den mensch gegeven
en blijft bestendig in het diepst der ziele beven.

[p. 457]

 

Zoo blijft ons allen uit dit gulden leugenleven,

 

als wij met smart ontwaken, slechts één enkel ding:

 

de liefde van een lieve doode, hoog verheven.

 

 

 

Albert de Longie.