Arsenaal. Jaargang 1

Louter toeval.

Ik ben, ik eet en doe veel dingen meer,
ik mag zelfs zeggen dat ik soms kan denken.
Ik leef dus als normalen mensch en leer
zoo nu en dan door twijfels heen te zwenken.

Maar voor wat avondlicht sta 'k droomend stom,
ik ben, als wezen, reeds zeer lang geschapen
uit zaad dat zwevend hing in sterrendrom -
ik lag, och arme, voor elkeen te rapen.

[p. 381]

 

Dus was het slechts een doodgewone daad

 

die lijf en ziel tot stof heeft saamgeknepen -

 

't was licht wel toeval, wank'le kans of smaad

 

die blind'lings in het Niet hebben gegrepen.

 

 

 

Ten waar', dat God mijn lichaam had gewild

 

en Zijne Schepping reeds mijn ‘zijn’ omsloten -

 

't is deze hoop die mijn verlangen stilt

 

mijn heele lijf voor twijfels te ontblooten.

 

 

 

Rik Lanckrock.