Arsenaal. Jaargang 1

Nieuwe hoop.

Eens komt de zon'ge dag, dat alle einders klaren
En wordt de smeulend'asch van twijfelpijn gebluscht.
O! mocht ik vrij omheen de laatste klippen varen
En schâloos meren deze boot in d'havenrust....

'k Heb reeds zoo vaak in waan mijn moeders stem gehoord
Maar eens toch klinkt haar woord mijn lang verbeiden tegen,
En 'k dank haast om het leed - 'k heb rijken buit aan boord;
Ik voel mezelve nu van nieuwe deugden wegen....

Mijn armoe torscht het kruis en bukt onder 't gewicht.
De moede stap gaat pijnlijk wanklen in het duister...
Maar hooger nog de hoop en verder 't oog gericht,
Want morgen vliedt het leed, voor moeders luide luister.

Krems a/d Donau, 30 Juni 1940.
René van Meerhaeghe.