Arsenaal. Jaargang 1

Heimziek hart.

't Geluk dat wij op aarde zoeken, -
o eeuwig heimwee van ons hart!
vindt men alleen in droomen en in boeken, -
op alle winden klaagt de wereldsmart.

In een klein water tusschen hooge boomen
ligt stil de rilde zilvervisch.
Hij ligt in 't eeuwig schaduwen te droomen
van zon en gouden bloemen aan het lisch.

Zôô sterft een mensch in eenzaamheid....

Het wit geboomte van zijn heimwee
groeit vôôr de ruiten van zijn huis.
De dorre takken breken met den tijd
en torsen zwart
de vruchten van zijn smart.

[p. 287]

 

Men kan alleen maar droomen

 

van de lieve zon daarbuiten

 

en bidden éénmaal de oogen

 

op God's blijde eeuwigheid

 

te mogen sluiten.

 

 

 

Albert de Longie.